Son birkaç hafta bize dijital manzaraların sosyal, siyasi ve ekonomik hayatımızı nasıl şekillendirdiğini gösterdi. Bu, yanlış bilgi ve dezinformasyon kullanarak gerçek hayatta tepki oluşturup harekete geçirmektedir. Dijital dünyanın etkisi sonucunda, hacktivizmin yükselişi, değişimi savunmak ve algılanan haksızlıklara dikkat çekmek için etkili bir güç haline gelmiştir. Hacktivizm, siyasi amaçları teşvik etmek için hackleme kullanımını, genellikle modern bir sivil itaatsizlik biçimi olarak sunarak, güç yapılarını sorgulayarak ve yanlış işleri ortaya çıkararak kendini gösterir. Belarus siber gruplarının, Ukrayna’ya karşı devam eden savaşa karşı Rus birliklerini yavaşlatmaya çalıştığı, Arap Baharı sırasında ise siber grupların vatandaşlara bilgi erişimi sağladığı gibi Hacktivizm örnekleri dünya genelinde görülebilir.

Ancak, çekiciliğine ve bazen başarısına rağmen, hacktivizm demokratik bir toplumda yasal sürecin yerine geçemez. Yasal süreç, hukuki standartlara ve adil prosedürlere dayanarak, adaletin tarafsız ve adil bir şekilde uygulanmasını sağlar. Hukuk ve etik sınırlar, amaçları iyi olabilen hacktivistlerin sıklıkla gizliden geçmelerine veya özel yaşamı, mülkiyeti ve güvenliği korumak için tasarlanmış yasaları açık bir şekilde ihlal etmelerine neden olabilir.

Haklarınızın korunduğu yasal çerçevelere uymayan hacktivistler, yasal süreci aşarak demokratik yönetim için temel olan hukukun üstünlüğünü zedeleyebilirler. Hacktivistlerin eylemleri etik açıdan belirsiz olabilir. Bazıları kendilerini dijital Robin Hood’lar olarak görebilirken, yöntemleri ciddi zararlara yol açabilir. Örneğin, bir hack sırasında kişisel verilerin ortaya çıkması, masum bireyler için kimlik hırsızlığı, mali kayıp ve ciddi gizlilik ihlallerine neden olabilir.

Hukuk süreci hesap verebilirlik ve şeffaflığı sağlar, hacktivizm ise bu süreçleri genellikle gizlilik içinde ve sorumluluk almadan çalışır. Bu da, hacktivistlerin niyetleri ve açıkladıkları bilgilerin doğruluğu ve gerçekliği hakkında sorular ortaya çıkarabilir.

Hacktivist saldırıları, iyi niyetli olsalar bile genellikle plansızdır ve hizmetlerin aksamasına, masum kişilere zarar verilmesine ve çatışmaların tırmanmasına neden olabilir. Yapılan yanıt, hükümetlerin ve şirketlerin siber saldırılar sonrasında güvenliği artırmak istemesine sebep olabilir. Daha sıkı düzenlemeler ve siber güvenlik önlemleri, dijital alandaki özgürlükleri azaltabilir.

Hakları yasal yollarla korumayı hedefleyen yasal süreç, çatışmaları çözmek ve yanlışları ele almak için kontrollü bir ortam sağlar. Bu nokta, hacktivizmin potansiyel tehlikelerini vurgulamakta olup, toplumsal çıkarları korumak ve zararı önlemek için yapılan doğruca hukuk süreci yaklaşımını hacktivizmin yapısız ve dengesiz yaklaşımıyla karşılaştırmaktadır. Sonuç olarak, hacktivizm önemli olsa da demokratik bir toplumda yasal sürecin yerini alamaz. Şartlarıyla sınırlanmış olan hukuk süreci, adaletin dürüst bir şekilde sunulmasını sağlayarak bireylerin haklarını korurken sosyal düzeni de sürdürür. Hesap verebilirlik ve şeffaflık, yasal süreçlerin bütünlüğü için temel olup, hacktivist operasyonlarda bulunmayan bir denge ve denetleme sistemi sağlar.